Самотны чалавек! Глядзi, з дрэваў сьцякае блакiтная кроў,
Кроплi зьбягаюцца ў велiзарныя лужыны,
Нечая постаць, скурчаная пад нападамi чырвоных зьвяроў,
Ад адчаю i болю кожны мускул нэрвова напружаны.
Самотны чалавек! Назiральнiкi, падобныя да
мармуровых сьценаў,
Пазбаўленыя ня толькi пацыфiсцкiх iдэй,
Дый у брудных лужынах хiба ня нашыя ценi
Яшчэ ўчора казалi: «Hope to see you again one day»?
|
|
